Zo simpel kan het zijn.
Eind januari liet Toon, onze tweede zoon, zich ontvallen dat hij het sporten zo miste. Corona, lockdown, het wegvallen van de basket, hij verveelde zich en werd er lui van. “ Wat denk je ervan mama? Ik wil 1 mei een marathon lopen. Ik moet een doel hebben, anders kan ik mezelf niet motiveren om te gaan lopen.” Ik kan niet ontkennen dat ik een stevige frons op mijn gezicht kreeg. Als kinesist denk je dan van ‘oei, dat is op te korte tijd’ en als moeder van ‘ maar jongen toch, moet dat nu ‘? Anderzijds zijn wij net diegenen die beroepshalve continu zeggen tegen onze patiënten dat je een doel moet stellen om naar iets toe te kunnen werken. Dus, hoe kon ik dat nu niet goedkeuren?
Toon ging af en toe al eens lopen, maar echt lange afstanden had hij nog nooit gedaan. Je moet normaal gezien toch rekenen op een voorbereidingstijd van een jaar voor een marathon. Hij had maar 3 maanden, dus onze ongerustheid voor blessures was niet echt onterecht. Afgelopen weekend liep hij inderdaad met verve zijn marathon, niet in wedstrijdverband, niet in groep, helemaal alleen. Je moet het maar doen, meer dan 42 kilometer op je alleentje langs die ellenlange dijken van Lier. Gelukkig heeft hij veel vrienden en familie die voor de nodige aanmoediging konden zorgen en kon hij rekenen op de steun van Alex en andere sympathisanten die het hele eind met hem mee gefietst hebben.
Het punt dat ik wil maken is dat je alles kan bereiken. Je kan iets willen, maar als je niets onderneemt zal je er niet geraken. Stel je een doel, zal je automatisch een plan maken en stappen nemen om dat doel te bereiken.
Het doel heiligt de middelen
Toen ik in het laatste jaar van de humaniora zat, moesten we als examen een verhandeling schrijven. Eén van de opgedragen titels was toen ‘het doel heiligt de middelen’. Ik weet totaal niet meer welke titel ik uitgewerkt heb, maar ik weet nog heel goed dat ik deze niet gekozen heb. Echt bizar dat dit nu na al die jaren in mijn gedachten komt. Ik was toen waarschijnlijk nog te jong en onervaren, ik begreep helemaal niet wat dat betekende. Ik was toen 17, nu 54… dus heb al een beetje meer levenswijsheid, denk ik … Nu begrijp ik de filosofische uitspraak van Machiavelli echt wel. Ik pas het zelfs iedere dag toe en breng deze boodschap ook dagelijks, bewust of onbewust, over aan anderen.
Toen ons jongens nog klein waren, was het niet altijd evident om samen een fietstocht te maken. Zo maar fietsen, zonder reden, waar was dat goed voor? Dus in plaats van te zeggen dat we gingen fietsen, zette ik een doel, namelijk dat we zouden gaan picknicken. Eten was en is nog steeds een nogal belangrijke activiteit voor ons jongens, dus dat werkte. Fietstassen volgeladen met lekkers en maar fietsen tot we een geschikte plek vonden om ons ergens neer te zetten. Zonder dat ze het beseften hadden we uren gefietst. Als ze iets groter werden, begonnen ze mij wel door te hebben en werkte dit helaas niet meer …
Als we bijvoorbeeld op familiebezoek gingen, was het steeds een heel gedoe om die 4 rakkers aan te moedigen om zich klaar te maken. Als Alex zei ‘om 14 u zit iedereen gelaarsd en gespoord in de auto, anders zijn we weg zonder jullie’, ging ineens alles als een sneltrein. Nu ze zoveel ouder zijn en elk hun eigen leven beginnen op te bouwen en we rekening moeten houden met de aanpapsels( zo noemen we hun liefjes 😁) is het geen sinecure om met allen samen af te spreken. Het heeft in het verleden al voor veel verwarring en discussie gezorgd. Daarom is nu de truc : ” Tegen zondagavond om 20u wil ik een datum en uur dat jullie hier allen kunnen zijn om Moederdag te vieren, of Kerst, of gewoon zomaar. Regel het! ”
Iedere z’n doel, ieder z’n middelen
Saskia ging trouwen en wilde 20 kilogram afvallen tegen een vooraf bepaalde datum dat ze een kleed zou kopen. De motivatie was zo groot dat ze een foutloos parcours aflegde. Saskia schitterde en straalde op haar trouwdag in haar droomjurk.
Heidi wilde meer wandelen, maar vond niet de drive om het vol te houden. Ik raadde haar aan om een stappenteller te kopen en te streven naar 10000 stappen per dag. Ze verdient hiermee ‘medailles’. Moeiteloos doet ze nu dagelijks haar wandeling.
Zelf zit ik al een paar weken te sukkelen met mijn rug. Alex, die naar het schijnt een heel goede kinesist is, heeft nooit tijd… Ik plan mij nu zelf in als patiënt in zijn agenda. Zo krijg ik ook een volwaardige behandeling, heb ik veel beterschap en is mijn plan om naar een dokter/specialist te stappen opgeborgen.
Tim is een alleenstaande jongeman met een zeer drukke job. Hij vertelde me dat hij geen tijd heeft om naar de winkel te gaan en na het werk meestal onderweg iets koopt om te eten. Ik vertelde hem dat ik ook zelden ga winkelen, maar alles online bestel en in de supermarkt afhaal. Tim heeft nu steeds een gevulde koelkast en maakt dagelijks een gerechtje klaar.
Tussendoelen stellen.
Lies, waar ik eerder al een blog over schreef, wilde zeker 30 kilogram afvallen. We spraken af dat we het per 10 kilogram zouden evalueren. Als je meteen voor 30 gaat, en je bereikt dit doel niet, kan je nooit je beker in de lucht steken. Bij ieder tussendoel dat je bereikt, krijg je wél telkens een beloning en dat is een opsteker van formaat. Lies heeft haar doel overtroffen. Ook dat is fantastisch natuurlijk. Dan stel je je doel bij en zet je weer nieuwe stappen. Lies heeft ondertussen maar liefst 4 bekers in de lucht gestoken.
Samen doelen stellen
Gitte wilde al lang een paar kilootjes kwijt, maar het lukte maar niet om het vol te houden Zij heeft haar zus overtuigd om samen met haar te streven naar een gezond gewicht. Ze hebben er een wedstrijd van gemaakt. Wie het eerst 5 kilogram kwijt is krijgt een cadeautje van de andere. Dan gaan ze voor de volgende 5 kilootjes en een nieuw cadeautje. Gitte is nu helemaal op dreef.
Het is ook gewoon fijn om een bondgenoot, een buddy, een partner in crime te hebben. Samen met iemand anders naar een doel werken, kan zeer stimulerend werken. Dat ondervinden we enorm in onze challenge groep. We hebben er een paar zeer actievelingen tussen zitten die graag hun ervaringen delen. Anderen zijn in stilte aanwezig maar komen hier wel vertellen hoeveel motivatie ze krijgen van de anderen die hun gedachten, ervaringen, ideeën en tips delen. Ook binnen ons team kunnen we hier van meespreken. Toen we twee weken geleden startten met onze persoonlijke uitdaging, kregen we meteen een boost toen we er ineens elk een buddy bijkregen. De kilo’s vliegen eraf, Alex en Tijs reinigen hun huid nu consequent en Sharon en Marian komen nu duidelijk beter voorbereid aan tafel tijdens onze lunches.
Denken, doen en voelen.
Het gaat niet alleen over doelen stellen, je moet er ook effectief iets mee doen. Je kan er aan denken om iets te willen, maar als je niets doet zal er ook niets gebeuren. Je kan je niet goed voelen, maar als je niets onderneemt, zal er niets veranderen.
Een voorbeeld. Je wil je hoofd leeg maken. Wees er zeker van, door te zitten wachten zal je hoofd echt niet vanzelf leeg lopen. Ga naar buiten , maak een wandeling, bel een vriend op, neem een bad, lees een goed boek, kook iets lekker, … Je kan zo veel doen om je hoofd leeg te maken, om je beter te voelen en anders te denken over de zaken die je bezig houden. Niets doen helpt niet, iets doen helpt wel. Je moet gewoon doen en niet van ‘ ik zal dat later wel eens doen’. Uitstelgedrag is niemand vreemd, maar een doel stellen en uitwerken voelt zo goed aan.
Welk is jouw doel?
Het voorjaar is vaak een ideaal moment voor de start van nieuwe voornemens, zeker nu we weten dat we uit het coronadal aan het klimmen zijn. Waar ligt jou uitdaging? Welk is jouw doel? Welke stappen ga jij zetten. Welke middelen ga jij inzetten? Ga je alleen op pad naar je doel of zoek je nog een buddy?
Heb je hulp nodig? Wij helpen je graag! Aarzel niet om ons te contacteren.
Greet & co
☎️ 03 488 02 74
Volg ons hier in onze Challenge groep: KLIK
